viernes, 31 de octubre de 2014

A INVERSIÓN MÁIS PRODUTIVA



Tanto tempo invertido ó longo dos anos en acumular información relativa ó desenvolvemento do traballo diario, os aspectos técnicos, manexo de TIC, lexislación de prestacións que cambia de ano en ano, políticas activas de emprego que hoxe están e mañá esquécense ou xa non se lles presta tanta importancia, organización do traballo en equipo, arquivos cheos de instruccións que vemos que se desfasan cada día e que acaban sendo vítimas da destructora, lei de protección de datos que case nunca se adapta ou que resulta case imposible cumprir dun xeito razoable, prevención de riscos laborais, que a administración deixa estacionada ou que incumpre... e esquecemos o máis importante: a persoa que temos diante.



Os conflitos cos administrados sucédense día tras día, e seguimos sen saber atallalos. Tal vez teña algo que ver a campaña de desacreditación, e do desmantelamento que se está facendo por parte das administracións en relación co seu persoal. 
Cando tivo lugar o comezo da crise, recordo que foi a comezos do ano 2009 cando eu persoalmente a percibín dun xeito xa claro, os demandantes chegaban á oficina contando a súa tráxica situación, pero aínda esperanzados en poder acadar outro traballo que lles devolvese a confianza en sí mesmos, pero pouco a pouco comezaron a darse conta de que seis meses ou un ano non lle devolvía o máis importante que perderan e comenzaban o duelo.

Situacións de rabia, impotencia e necesidade de volver ser o que foran. Este malestar foi trasladado á administración que ía resolvendo o seu drama persoal cunha pequena prestación que nunca era suficiente para afrontar os gastos familiares. Pouco a pouco empezamos a vivir unha situación na que o demandante personalizaba no traballador público a súa desgraciada situación e nós non estabamos preparados.

Cómpre pensar que a mellor inversión reside no coidado e na atención ó cidadán, especialmente no traballo do orientador laboral, que é unha parte fundamental do proceso de búsqueda de emprego, de devolución de confianza para o que está sufrindo unha situación tan dramática. 

Coidando os aspectos que  temos traballado no curso como son as habilidades comunicativas e sociais das que tanto proveito se pode sacar sabendo aplicalas correctamente, todo o resto xa vén rodado.

 

A administración por outra banda debe facer unha labor de concienciación de que un empregado público non está só para atendelo, senón tamén para entendelo.









jueves, 30 de octubre de 2014

LA CURACION DE CONTENIDOS


 Por todo lo que he aprendido de la curación de contenidos creo que no es exagerado decir que se trata de un arte, el arte de encontrar, agrupar, organizar, valorar y compartir on line el contenido más relevante de un tema concreto.

Es un arte porque, aunque hay muchas herramientas de curación de contenidos, ésta la tiene que hacer alguien y eso, cuando nos movemos en el mundo de las nuevas tecnologías, roza el arte. Por tanto, más que herramientas, son asistentes a la curación, pero no la curación misma.

Lo más característico de la curación es que aporta valor a la información que se recoge.

 En esto se diferencia de la agregación, que es el acto de tirar de los contenidos de varias fuentes y publicarlas, sin filtrar ni comentar nada, y sin aportar valor, si bien en algunos casos la agregación puede resultar muy práctica; por ejemplo cuando se trata de contenidos relevantes que se renuevan continuamente; como sucede con las informaciones bursátiles.

Junto a la curación y la agregación está el simple acto de compartir información.

Nos podemos preguntar, por tanto: ¿curo, agrego o comparto?.

La curación la tiene que hacer alguien, en nuestro caso el orientador u otros profesionales que tengan entre sus cometidos buscar, seleccionar, organizar, valorar y publicar una información específica; y exige estar constantemente al día de las noticias de su interés, convirtiéndose en una fuente fiable y de calidad.

El curador ha de ser crítico, saber discriminar, seleccionar y comentar.

Las fases de la curación son las siguientes:

Recoger la información: recorrer la web en busca de contenido que pueda ser relevante para los usuarios.
Cribar o filtrar la información: seleccionar aquélla que consideremos más adecuada para su publicación.
Elaborar la información: examinar los contenidos seleccionados para adaptarlos, si fuese necesario, al nivel de los usuarios, al formato de publicación, al tiempo de lectura, etc. Son aspectos clave que pueden afectar directamente al éxito o al fracaso,.
Distribuir la información, teniendo en cuenta el medio de difusión y la hora.
Analizar la curación efectuada. Para que el proceso de curación de contenidos esté completo ha de realizarse un análisis de sus resultados.





 En la tarea de organizar y clasificar visualmente nuestras fuentes habituales de información podemos ir de la mano de  herramientas como  Feedly, para después consultarlas según nuestros intereses, todas juntas o por categoría. Lo práctico es que en casi la totalidad de las ocasiones no será necesario visitar la web que publicó el artículo, pudiendo compartirlo.Como muestra, incluyo una captura de mi home.



Mi Entorno Personal de Aprendizaje

Otro de los nuevos conceptos que hemos estado abordando a lo largo de diversas sesiones del curso ha sido el llamado Entorno Personal de Aprendizaje, también conocido como PLE. Se puede entender como una representación de nuestros métodos de aprendizaje (formal e informal) apoyado en el uso de herramientas 2.0.

Como su propio nombre indica es personal, y por tanto subjetivo. Refleja como se organiza el individuo a la hora de aprender. Los PLE son dinámicos, evolucionan al mismo tiempo que el usuario, por lo que requieren una revisión constante a lo largo del tiempo con el fin de mantenerlo actualizado.

A continuación os muestro mi PLE, elaborado con la herramienta Piktochart. En él he querido reflejar principalmente 4 apartados:


  • Herramientas empleadas en la búsqueda de información.
  • Herramientas utilizadas a la hora de generar contenidos.
  • Herramientas utilizadas a la hora de compartir información.
  • Formación reglada.


As redes son para pescar



Reflexión sobre o marco persoal da orientación laboral


Durante o achegamento ó marco persoal da orientación laboral, nas sesións do Módulo 2 do Posgrao de Especialización en Orientación Laboral, tivemos a oportunidade de desfacernos dos temores que nos dan as redes sociais, descubrindo que estes temores se producen moitas veces polo decoñecemento do funcionamento das relacións interpersoais.

E cando falamos de relacións interpersoais falamos de todas as redes sociais, de todas esas redes que constitúen o noso ámbito relacional e de cómo a comunicación que mantemos coas mesmas é fundamental para o noso desenrolo profesional e persoal.

A importancia de traballar as nosas habilidades sociais, prestando un especial fincapé á comunicación, pódese representar identificando estas redes sociais coas redes de pesca, que as redeiras revisan e remendan a diario con tino e paciencia. Esa é a labor que nós temos que facer coas nosas redes, porque un pequeno burato só leva a outro máis grande.
Carlos Parada fíxonos ver cómo o temor que temos cando nenos ás relacións interpersoais é perfectamente asimilable ó que lles pasa a aquelas persoas ou empresas (emprendedores) que non se atreven a adentrarse no mundo dos Medios Sociais; estas son outras redes pero ó final tamén serven para ‘pescar’.
Perder o medo ós Medios Sociais é o primeiro paso a dar para poder madurar no mundo 3.0. E o único xeito de perder o medo é comezar a tomar contacto con eles, formarnos e probar, experimentar cos coñecementos que se van adquirindo. Poderíamos dicir que, a manexar os Medios Sociais apréndese “enredando”.



A falta de formación neste área e os vicios adquiridos do uso persoal dos distintos Medios Sociais levan a moitas persoas a naufragar nos seus inicios, o que provoca que moitos desistan dos seus intentos. Temos que ser pacientes e ir pouco a pouco, no mundo online para ter éxito temos que contar coas ferramentas, os coñecementos e as persoas axeitadas.
Unha vez logrado perder o medo, o seguinte paso será preparar as nosas redes, facelas atractivas, tanto visualmente coma polos seus contidos, para fomentar tanto as visitas coma a participación e a interacción. Aquí entran de novo en xogo as persoas do entorno social, tanto participando activamente aportando respostas e solucións, coma fomentando a participación a través dos comentarios.
Perder o medo ós Medios Sociais, conséguese aumentando a nosa formación nese ámbito e facendo partícipe ó noso entorno, só así poderemos dotar de forza o noso “eu 3.0.”. Non debemos ter medo ás críticas na internet nin a que a xente opine sobre nos, porque desas opinións salerán puntos de mellora e faremos moito máis humán e próxima a nosa persoa.

Adentrémonos no mar e votemos as nosas redes!

miércoles, 29 de octubre de 2014

Curación de Contidos Dixitais co Feedly

Máis dunha vez teño pensado en que facer, en medio de tanta información que atopamos na red: medios dixitais, ferramentas de comunicación, redes sociais... e que nos satura con  información que non é  pertinente para o que preciso. 


 Para escapar desta "infoxicación",  poder escoller a información relevante, existe a curación de contidos que cobra cada vez máis relevancia nesta maraña de información. A súa función é a de buscar, agrupar, organizar, filtrar, dotar de valor e compartir online os contidos que usamos para trasformalos en coñecementos.

Existen multiples recursos na rede que podemos empregar para buscar contido, mostralo para as nosas redes sociais ou para publicalo unha vez curado.

Entre as que están o Feedly.com que nos permite organizar as nosas fontes en carpetas para poder elexir os temas que queremos leer.

VENTAXAS

O organizador de Feedly é moi intuitivo e permítenos pasar fontes dunha carpeta arrastrándoas. Ademais da opción e ler todas as noticias xuntas ou separadas por carpetas, e incluso deixar anotadas as que queres leer máis tarde.

Outra ventaxa que lle atopo é que permite instalalo no móvil, podendo así ter acceso aos contidos do noso interese dende éste.

DESVENTAXAS

A maior desventaxa que lle atopo é que non ten elección do idioma

Aquí vos deixo unha mostra do meu panel de Feedly, cos meus contidos profesionais.
 





La problemática del exceso de información

Es curioso como el avance tecnológico cambia nuestras vidas. Es capaz de ofrecernos una solución a un problema, creando inconscientemente otro problema derivado de esa solución “a priori” tan beneficiosa para la sociedad. Eso es lo que nos ha pasado con la evolución de las llamadas tecnologías de la información, o las TIC.

En épocas pasadas el principal problema al que las personas se tenían que enfrentar era a la falta de información. Los libros y demás publicaciones eran todas las fuentes disponibles en nuestra sociedad. El problema no era solo la existencia de información, sino su disponibilidad. Con la revolución de las TIC, especialmente con el desarrollo de internet, la disponibilidad de información dejó de ser un problema. Todo el mundo podía tener a su alcance cualquier tipo de publicación realizada en la red, únicamente tendría que teclear y hacer un simple “clic”. Algo tan ventajoso pronto comenzaría a tener sus inconvenientes.

En efecto, la red empezó a masificarse de información, de manera que a la hora de realizar una búsqueda resultase difícil discernir qué información es la correcta o cuál se debe descartar. Se trata del famoso problema de la infoxicación. En la actualidad la red genera tanta información de la que no podemos ni ser consciente de su cantidad, mucho menos de tratar de asimilarla. La imagen siguiente puede servirnos de guía para tratar de entender el flujo constante de información en internet.


De la mano de este nuevo problema de la infoxicación surge la llamada “curación de contenidos”. Posiblemente muchas personas al leerlo se habrán preguntado que puede ser este concepto, sin darse cuenta que posiblemente ellos mismos hayan sido curadores de contenidos en algún momento de sus vidas. La curación de contenidos se conoce como el proceso de búsqueda, selección y filtración de información relevante sobre un tema determinado. Se trata de un método que aporta valor a la información seleccionada, facilitando su asimilación. Es un método de trabajo que cada individuo puede realizar por sí mismo, pero que actualmente existen ciertas herramientas desarrolladas con el fin de facilitarnos dicha tarea. Una de estas herramientas es feedly. Nos ofrece un servicio de organización de las principales fuentes de información que utilizamos habitualmente. Permite clasificar la información y estar al tanto de las nuevas publicaciones llevabas a cabo por dichas fuentes, ahorrándonos una cantidad importante de tiempo. Acompaño estas líneas con una captura de pantalla de mi propio feedly, el cuál espero poder ir engrosando a medida que vaya encontrando nuevas fuentes de información.



REFLEXIÓN SOBRE O MARCO PERSOAL DA ORIENTACION .



A ORIENTACIÓN LABORAL
.
B
otándolle unha ollada a un estudo sobre as necesidades formativas dos orientadores laborais en Galicia, do que hai anos- é do 2008- como orientadora nun centro colaborador, cubrín o cuestionario no que en parte  basea as súas conclusións, e que non me coincidiu ver ata agora; comprobei que fai unha análise moi exhaustiva da orientación laboral: orixe, terminoloxía, diferenciación coa orientación profesional, así como o seu devenir xa desde antes do comezo do INEM en 1978, necesidades formativas dos orientadores, etc,

Este estudo está recollido no material complementario do módulo dous do Posgrao que estamos a realizar, e  transcribo literalmente a introducción- se ben traducida ao galego- na que explica os motivos da realización do devandito estudo, xa que coinciden plenamente cos que fixeron que me decidise a facer o Posgrao:
                                                    
                                                                               

“........O darnos conta do propio desenvolvemento profesional, a medida que incorporabamos coñecementos e experiencias.....,o facernos conscientes dos saberes e procedementos, o sentir a capacidade que tiñamos para aplicalos a situacións laborais concretas, o saber estar nos distintos contextos nos que nos encontrasemos e o poder actuar asumindo responsabilidades, nos levou a reflexionar sobre o proceso de formación que seguiramos desde que finalizamos os estudos universitarios e a pensar nas necesidades de actuación que nos xurdían para adaptarmos aos novos tempos e as novas tarefas que nos asignan”.

Por outra banda, neste estudo se di que a orientación laboral require de profesionais cun maior grao de especialización que no pasado, cun profundo coñecemento do SNCP, un manexo actualizado da información moito máis complexo e unha familiarización coas técnicas e procedementos que permiten identificar as capacidades, aptitudes e logros profesionais dos usuarios; así como unha certa habilidade social para inducirlles motivación hacia o desenvolvemento dos itinerarios máis aconsellables.

Despois de seis anos estes requirimentos seguen sendo plenamente vixentes, se ben a orientación segue o seu proceso de institucionalización.

O que sí está a cambiar é o rol que, segundo o estudo, asumían –ou asumiamos- os orientadores, dos que a maioría se identificaba máis co rol de informador que co de orientador que, aínda que relacionados, non son o mesmo. Ao ler esta conclusión recollida no estudo inmediatamente lembrei a diferencia entre comunicación como transmisión da información e a comunicación como producción de significación.

Para diferenciar entre a comunicación e a información baseámonos nos obxectos de cada unha:
Coa comunicación buscamos transmitir, buscar a cooperación, intercambiar ideas, coñecer se a persoa comprendeu a nosa mensaxe (feedback) – sentido pluridireccional de comunicación-,
 Coa información buscamos facilitar o acceso de determinados datos que adquiren un significado sen preocuparmos de se foron interpretados acordes aos nosos obxectivos.- sentido unidireccional da comunicación-

Cómpre facer unha reflexión honesta do noso obxectivo, coñecer o perfil dos nosos usuarios para saber que expectativas e necesidades teñen e cal é o seu grao de  formación para saber adaptarmos na nosa comunicación e, deste xeito, conseguir chamar a atención, conectar con eles e construír a nosa mensaxe de xeito eficaz.

Na comunicación debemos ser conscientes de todo o proceso xa que os nosos obxectivos están constantemente relacionados cos nosos receptores e como técnicas de comunicación eficaz moi útiles para acadar este obxectivo figuran a escoita activa e a empatía.

Un dos puntos máis difíciles e importantes de todo o proceso comunicativo é saber escoltar pois estamos máis tempo pendentes das propias emisións , escoitamos de forma automática e se perde a esencia da comunicación, Polo tanto, escoitar require un esforzo superior ao que se fai ao falar.A escoita activa é a habilidade de escoitar non só o que a persoa está a expresar directamente senón tamén os sentimentos, ideas ou pensamento que subxacen ao que se está dicindo.

E xunto coa escoita activa, para chegar a entender a alguén se precisa, igualmente, certa empatía, saber poñerse no lugar doutras persoas.






Escoita activa e empatía son dous conceptos dos que estamos a falar continuamente pero…… tamén os aplicamos coa mesma frecuencia?.




O exercizo destas competencias de comunicación, xunto con moitas outras, é imprescindible na práctica da orientación laboral, que pasou de ser una tarefa relativamente fácil – estudar a persoa, analizar as súas cualificacións e orientala cara a unha profesión concreta que tiña continuidade en toda a súa vida en idade laboral; a entendela como un proceso ao longo de toda a vida no que pretendemos promover cambios, favorecer o desenvolvemento competencial, prepararnos para a situación de desemprego, situación de cambio de profesión, orientar na toma de decisións…

Pódese definir a orientación laboral como un proceso de axuda e acompañamento no desenvolvemento de competencias personais, sociais e laborais que sitúen a persoa nunha posición favorable ante o emprego e lle posibilite o acceso e mantemento dun posto de traballo.

Xunto a orientación laboral e a orientación para o emprego xa se fala da orientación 2.0. A orientación en particular é imprescindible acompañala do uso das tecnoloxías de información e comunicación, TIC, e sobre todo coa web 2.0, tamén denomeada “social”. En contornas formativas xa se fala das TAC (Tecnoloxías da Aprendizaxe e o Coñecemento).

Un orientador, ademáis de disponer de coñecementos técnicos e teóricos, aptitudes e competencias debe manexar a contorna dixital e tecnolóxica. Enténdese internet como o maior centro de recursos existente que permite acceder a multiplicidade de fontes e disponer dunha información actualizada de forma permanente; supón unha defusión da mesma a baixo custo e facilita o traballo colaborativo.

Os beneficios que achega internet aplicado á orientación son os seguintes:
Novas canles de busca
Novos medios e soportes
Novos medios de relación profesional
Novas regras de comportamento socialmedia
Existencia de novas ocupacións e perfís profesionais
Xurdimento de novas esixencias (identidade dixital).

Neste módulo do curso estamos adquirindo coñecementos que nos axudarán a mellorar a nosa competencia dixital,e coido que con moito tesón, motivación, e ganas de aprender, o imos conseguir.


            

martes, 28 de octubre de 2014

Curar dos nosos contidos


En Internet hai preto de 60 millóns de páxinas web de información, e pola rede circulan unhas 100.000 mensaxes públicas diarias con todo tipo de referencias. Isto implica, por unha banda a facilidade de acceso á información que temos hoxe en día, e por outra desvela a complicación que supón atopar esta información na rede.

Por iso, cando un usuario accede por primeira vez á rede, a tarefa que se antolla máis complicada e a realización de búsquedas o máis acertadas posibles e isto é case un arte. Máis se cabe cando toda esta información valiosa da que falamos se rodea dunha morea, cada vez maior por certo, de información irrelevante, ‘ruído’.


Existe moita información obxectiva na rede, pero tamén existen cada día máis opinións. E sobre estas opinións e preciso realizar un bo filtrado. Un bo filtrado que non só nos ofreza información veraz, senón que ademais sexa información relevante para os seguidores das nosas redes, aportando valor ás mesmas e posicionando a nosa imaxe.
Levar a cabo una ardua labor de recolección, criba, elaboración e distribución de contidos, permitiranos mellorar o noso posicionamento nas redes, mellorando a nosa reputación e ampliando a nosa comunidade de contactos.


Un bo curador de contidos, ‘content curator’, invirte moitísimas horas nestas tarefas antes de subir una publicación. Por suposto hoxe en día existen numerosas ferramentas que poden axudarnos en tan ardua labor, o que permite aforra moito tempo, xa que se trata de ferramentas que realizan de forma automática os procesos de recolección e criba dos contidos.
Unha destas ferramentas, de sinxelo manexo, e Feedly.com. Déixovos unha visual da miña home.



lunes, 27 de octubre de 2014

A curación de Contidos, ou como separar o gran da palla.


A masividade e facilidade do acceso á información é unha das virtudes, e á vez un dos prexuízos, máis xeralmente atribuídos á rede.


Seguramente en moitas ocasións temos escoitado “que un non pode fiarse do que lee en internet” o que nos leva a desempeñar un papel activo na selección das nosas fontes de información e responsabilidade na difusión da mesma.

Polo tanto cada un de nos debe sumar ao súa bagaxe de coñecementos e competecias a habilidade para obter, seleccionar,organizar e xestionar as cantidades inxentes de información ás que temos acceso cada día.



A este proceso fai referencia a filtraxe,agregación e curación de información.

  • Filtraxe: Criba de información en relación a un tema e contexto específico.
  • Agregación: Recompilación e presentación da información sobre un mesmo tema e contextos que previamente tiñamos filtrado.
  • Curación: Implica manter,conservar e engadir valor á información atopada.



Para facilitarnos estas tarefas existen multitude de recursos na rede, un deles é SCOOP.IT que nos ofrece un servizo de recompilación actualizada e constante de enlaces, e ademáis nos permite crear unha páxina onde recompilar os contidos relacionados co tópico ou tema escollidos.



Pinchando aquí podedes ver un exemplo de curación de contidos empregando esta ferramenta.



Outra interesante ferramenta que nos axuda a xesión da información é feedly. FEEDLY é un lector de RSS a través do que podemos leer os feeds de diferentes portais aos que estamos “suscritos” coñecendo as novas de forma inmediata á súa publicación, tratase dunha ferramenta moi útil para aforrar tempo e ter ordenados os contidos que puideran ser do noso interese. 






Tendo en conta a cantidade de información que deben manexar os e as orientadores/as laborais estas son dúas da infinidade de ferramentas online dispoñibles para aforrar un dos recursos máis escasos na actualidade: o tempo

CURACIÓN DE CONTIDOS




La curación de contenidos es la labor realizada por alguien (el curador) que continuamente encuentra, agrupa, organiza, valora y comparte online el mejor y más relevante contenido de un tema concreto.

Confieso, que con esta definición tan amplia como concreta y sin  considerarme del todo una analfabeta digital, descubrí hace poco que no sólo se curan las heridas, sino que también se curan contenidos, como en otros campos existen excelentes restauradores, no precisamente de obras de arte.


Hasta hace poco tiempo la infoxicación informática formaba parte de mi vida cotidiana de tal forma que mis averiguaciones sobre un tema se reducían a las primeras entradas que me facilitaba el motor de búsqueda de turno, rara era la vez en que mi profundización sobre algo fuese más allá de las 2 o 3 primeras páginas que facilitaba el buscador. Estamos sometidos a tal sobrecaraga de información, que con frecuencia nos cuesta distinguir los importante de lo irrelevante y vivimos con la sensación de estar siempre fuera de “onda”, de “estar perdiéndonos algo". Estamos infoxicados, intoxicados de tanta información.



Ante una realidad en la que cada vez se genera cada vez más información y a un ritmo trepidante se hace cada vez más necesaria “la curación de contenidos” como una estrategia que permita seleccionar la información más interesante para los usuarios y que se gestionan a través de aplicaciones como son feedly. com y scoop. It entre otras.


PRESENTACIÓN PANEL FEEDLY













REFLEXIÓN MARCO PERSOAL DA ORIENTACIÓN LABORAL







O contexto no que se moven as habilidades sociais é complexo: comunicar é intercambiar información dun xeito lineal, bidireccional, sen excesos improdutivos conleva desenvolver  habilidades e destrezas encamiñadas a xestionar determinadas situacións, moitas veces complicadas.

As habilidades sociais e a asertividade son conceptos que para algunhas persoas camiñan separados e para outros van unidos: a asertividade é en si mesma un comportamento, unha aptitude, unha capacidade de conectar cos demais. É un termo que abrangue un abano amplo de aptitudes, como a comprensión, a empatía, a capacidade de diálogo, de transmitir opinións e crenzas sen invadir o terreo do interlocutor, en definitiva, trátase dunha postura neutra, non excesiva mais correcta e segura. É importante determinar que asertividade non implica sempre complacencia cara ao interlocutor xa que hai condutas que levan moitas veces ao orientador laboral a situacións límites que ha de xestionar de xeito inmediato. Un formador non ten que ser sempre un amigo, que escoita pacientemente e sen pronunciarse, polo contrario, ten moitas veces que asumir o rol dunha persoa tolerante pero recta, educada mais exixente, próxima pero implacable, respectuoso pero tenro.

Resulta fundamental que un orientador sexa capaz de xestionar a súa propia vida de maneira efectiva, que teña capacidade de superación e control. A súa propia seguridade conectará dun xeito inmediato e natural cun  interlocutor ávido de respostas é alimentará a autoestima dun receptor necesitado de  apoio comprensión.


Reformular, reforzar e reconducir determinadas aptitudes convírtese moitas veces nun labor complicado que un formador debe solventar de xeito eficaz, tratar de minimizar situacións, canalizar emocións e sentimentos e empatizar sen caer no ridículo require utilizar destrezas e habilidades a maioría das veces máis que complicadas.

Resulta imprescindible por outra banda, facer unha mención explícita do que supón ter coñecemento das competencias dixitais na orientación laboral en particular e na vida en xeral. Hoxe en día, como se de un mantra se tratara, "estamos na era das novas tecnoloxías", todo se virtualiza ata o extremo de que se non contas cunha conexión a internet pouco che queda por facer. Multimedia, redes sociais, aplicacións, páxinas Web, e-mails...son termos cotiáns que a xente manexa de xeito habitual. 

Aínda que nunca me considerei del todo unha analfabeta virtual, que sempre estiven interesada en todo o mundo virtual, sen vocación de predecir o futuro, confieso que neste curso aprendín, que por un lado me parece que a inxesta tecnolóxica de que todo estea dixitalizado e informatizado, pode dalgunha forma favorecer a desaparición de profesións e ocupación tan útiles no seu momento como obsoletas agora, por outro, as novas tecnoloxías favorecen a comunicación, o acceso e o achegamento a situacións, persoas e informacións... que antes resultaban inalcanzables. Estas situacións que poden resultar controvertidas e chocantes e o que antes era considerado como un mantra agora e unha realidade...todo ou case todo pasa por internet... se te queres inscribir nalgún sitio tes que darte de alta nalgunha web, se queres mercar algo tamén podes recorrer a internet, se queres falar con alguén que estea noutro lado do mundo tamén o podes facer, mesmo ás veces é o único xeito de acceder a determinadas xestións. Definitivamente, guste ou non, o século XXI é a era dixital e de nada sirve agochar a cabeza e  alonxarnos da realidade.



domingo, 26 de octubre de 2014

Reflexión individual del Marco Personal de la Orientación Laboral

A lo largo de este segundo módulo del Posgrado de Especialización en Orientación Laboral aprendimos algo más acerca de lo que se necesita y se exige para ser un buen orientador. Pero antes de ponernos a analizar estos aspectos conviene ponerse a pensar, ¿Qué es la orientación laboral? ¿Cómo la definimos? Quien no esté familiarizado con el término probablemente diría que es la tarea de buscarnos un trabajo, de ayudarnos a conseguirlo. Lo cierto es que tras toda la temática tratada estas últimas semanas puedo decir que es algo mucho más que eso. De todas las definiciones que se nos han presentado, me quedo con la siguiente: La orientación consiste en intervenir ante la dificultad de las personas para encontrar empleo o para mejorar o mantener su puesto de trabajo, ayudándoles a adquirir nuevas competencias y proporcionándoles el apoyo necesario para que puedan revertir su situación.

¿Qué competencias y funciones debe poseer un orientador laboral? Algunas de ellas ya las he mencionado en la reflexión sobre el Marco conceptual de la Orientación laboral, pero conviene ahora centrarse más en ellas:

  •   Debe tener capacidad analítica y diagnóstica: Un orientador debe saber seleccionar la información relevante para sí mismo y sus orientados. Además, si quiere tener éxito en su función orientadora debe poder determinar las competencias y habilidades de sus orientados, con el fin de buscarles una solución que se adapte mejor a su situación.
  •  Debe saber adecuarse a cada orientado. Se dice que cada persona es un mundo, por lo tanto cada orientado tendrá sus propias circunstancias personales que le diferencien de los demás. El orientador debe individualizar en cada persona, por lo que tendrá que ser una persona flexible para adaptarse a cada uno de ellos.
  • Debe servir de apoyo para sus orientados. El orientador debe ser un elemento motivador, tratando de cambiar la posible visión pesimista que el orientado pueda tener sobre el mercado laboral. Para ello puede mostrarle las diferentes opciones que tiene, tanto a la hora de buscar trabajo como a la hora de seguir formándose, ayudando a adquirir nuevas competencias al orientado. Debe saber transmitir optimismo, sin dejar de lado la realidad. No obstante, esta función de apoyo no debe extralimitarse, el orientador debe enseñar a hacer las cosas, no tiene que hacerlas él. Se trata de dar al usuario capacidad de actuación, no crear un vínculo de dependencia.
  • Como elemento de intervención en el mercado laboral, el orientador debe establecer relaciones con las empresas del mercado, para saber realmente que perfil demandan y asó poder concretar más las opciones de sus orientados a la hora de encontrar trabajo.


Pero para realizar con éxito sus funciones el orientador debe dominar las competencias relacionadas con la comunicación y las habilidades sociales.

A la hora de centrarse en cada individuo, el orientado debe adecuarse a sus características personales. Por tanto debe expresarse en un lenguaje entendible (tanto verbal como no verbal), debe saber preguntar y sobre todo qué preguntar. No debe seguir la misma estrategia comunicativa con todos los orientados, sino en función del usuario establecer diferentes vías de actuación. Es vital que desarrolle una buena escucha activa si pretende ayudar realmente a que sus orientados mejoren su situación.



Pero el orientador debe poseer otro tipo de habilidades. La comunicación no es una destreza que se pueda dominar individualmente, sino que depende del desarrollo de otras competencias. El comportamiento asertivo es un ejemplo de competencia social y un buen punto de partida en la labor orientadora. El orientador debe entender sus ideas y las de los demás y ayudar a sus orientados a hacer lo mismo. Para ello es necesario también poseer un cierto grado de empatía, sin la cual la tarea de orientación se complicaría en exceso. Debe ser capaz de hacer ver a los orientados sus puntos fuertes y a saber valorarlos, al mismo tiempo debe enseñarles a reinterpretar su situación, los puntos débiles realmente son ejes de mejora, algo en lo que debemos enfocarnos para mejorar nuestra situación.

Pero aún hay un aspecto más a tener en cuenta y que con el paso de los años ha ido cobrando más importancia y no solo en el ámbito de la orientación laboral, sino en la vida en general: Las competencias digitales. Estas ofrecen un amplio abanico de posibilidades a explorar por los usuarios de la orientación laboral. Ofrece nuevos enfoques en la búsqueda de empleo, en la formación, nuevas vías de comunicación y de organización. Son tantos los contenidos y herramientas que ofrecen que puede llegar a abrumar sino se enfocan de una manera adecuada. El orientador debe zambullirse en este mundo digital y beneficiarse de las múltiples ventajas que este ofrece. Llegar a dominar las herramientas digitales no solo beneficia al orientador, sino que esto le proporciona capacidad para formar a sus orientados en dichas herramientas, por lo que estos gozarán de nuevas vías para lograr sus objetivos.


A modo de conclusión, me gustaría acabar esta pequeña reflexión con una idea extraída de un libro recomendado por Fernando Aguilar-Galindo Ávila en una de las sesiones impartidas, que bajo mi punto de vista refleja una actitud, una forma de ver la vida que nos ayudaría a todos en esta labor de orientación:


“Al hombre se le puede arrebatar todo salvo una cosa: la última de las libertades humanas – la elección de la actitud personal que debe adoptar frente al destino – para decidir su propio camino”
El hombre en busca de sentido, Viktor Frankl